mércores, 8 de agosto de 2018

LECTURAS DE VERANO



LECTURAS DE VERANO

"Vivamus, mea Lesbia", leías mirándome con fijeza
y por tu avidez de emular el milagro de un poema
fue tal la desmesura de nuestro amor en la arena,
tan infinita multiplicación de besos sin tregua,
consagración acrobática entrelazada en piruetas,

que esa fasta noche de San Juan

las olas del mar de Orzán desobedecieron a las mareas,
nos retrataron en el aire las chispas de las hogueras,
el mundo detuvo su giro, cesaron todas las guerras;
celoso, el Sol gamberro llegó tarde a casa de vuelta
por festear bien alegre con una pandilla de estrellas.
En corro las multitudes jaleaban nuestra gesta:
se compusieron romances, raps y obras épicas,
fuimos espejo de amantes, inspiración de poetas,
fondo de selfies, trending topic, portada impresa
Se fletaron autobuses de fundaciones y escuelas
(disculpas a Benedetti) para venir a vernos de cerca.
Todo eran vítores, aplausos, hurras y saetas
al transportarnos a hombros rematada la faena.

Hoy que se agota el estío y te has sentido sobreexpuesta
y has fatigado insanias de pasión en tiempos de César
tiemblo al oírte elegíaca "Cerrar podrá mis ojos la postrera..."
Polvo estarás hecha, pero mi amor, cambia de poema.



--------------------------------------------

Versión galego
LECTURAS DE VERÁN

"Vivamus, mea Lesbia", lías mirándome con fixeza
e pola túa avidez de emular o milagro dun poema
foi tal a desmesura do noso amor sobre a area,
tan infinita multiplicación de bicos sen tregua,
consagración acrobática entrelazada en piruetas,

que esa fasta noite de San Xoán

as ondas do mar do Orzán desobedeceron as mareas,
retratáronnos no aire as faíscas das cacharelas,
o mundo detivo o seu xiro, cesaron todas as guerras;
ciumento, o Sol chegou tarde á casa por ficar de festa
moceando ben alegre cunha cuadrilla de estrelas.
En corro as multitudes aclamaban a nosa xesta:
compuxéronse romances, raps e obras épicas,
fomos espello de amantes, inspiración de poetas,
fondo de selfies, trending topic, portada impresa
Fletáronse autobuses de fundacións e academias
(desculpas a Benedetti) para vir coñecernos de cerca.
Todo eran vítores, aplausos, hurras e saetas
ao transportarnos a ombros rematada a faena.

Hoxe esgótase o estío e da sobreexposición renegas
por fatigares insanias de paixón en tempos de César
tremo de oírte elexíaca "Cerrar podrá mis ojos la postrera..."
Po estarás feita, pero meu amor, cambia de poema.






Ningún comentario:

Publicar un comentario