LECTURAS DE VERANO
"Vivamus, mea Lesbia", leías
mirándome con fijeza
y
por tu avidez de emular el milagro de un poema
fue tal la desmesura de nuestro amor en
la arena,
tan infinita multiplicación de besos
sin tregua,
consagración acrobática entrelazada
en piruetas,
que esa fasta noche de San Juan
las olas del mar de Orzán
desobedecieron a las mareas,
nos retrataron en el aire las chispas
de las hogueras,
el mundo detuvo su giro, cesaron todas
las guerras;
celoso, el Sol gamberro llegó tarde a
casa de vuelta
por festear bien alegre con una
pandilla de estrellas.
En corro las multitudes jaleaban
nuestra gesta:
se compusieron romances, raps y obras
épicas,
fuimos espejo de amantes, inspiración
de poetas,
fondo de selfies, trending topic,
portada impresa
Se fletaron autobuses de fundaciones y
escuelas
(disculpas a Benedetti) para venir a
vernos de cerca.
Todo eran vítores, aplausos, hurras y
saetas
al transportarnos a hombros rematada la
faena.
Hoy que se agota el estío y te has
sentido sobreexpuesta
y has fatigado insanias de pasión en
tiempos de César
tiemblo al oírte elegíaca "Cerrar
podrá mis ojos la postrera..."
Polvo estarás hecha, pero mi amor,
cambia de poema.
--------------------------------------------
Versión galego
LECTURAS DE VERÁN
"Vivamus, mea Lesbia", lías
mirándome con fixeza
e
pola túa avidez de emular o milagro dun poema
foi tal a desmesura do noso amor sobre
a area,
tan infinita multiplicación de bicos
sen tregua,
consagración acrobática entrelazada
en piruetas,
que esa fasta noite de San Xoán
as ondas do mar do Orzán desobedeceron
as mareas,
retratáronnos no aire as faíscas das
cacharelas,
o mundo detivo o seu xiro, cesaron
todas as guerras;
ciumento, o Sol chegou tarde á casa
por ficar de festa
moceando ben alegre cunha cuadrilla de
estrelas.
En corro as multitudes aclamaban a nosa
xesta:
compuxéronse romances, raps e obras
épicas,
fomos espello de amantes, inspiración
de poetas,
fondo de selfies, trending topic,
portada impresa
Fletáronse autobuses de fundacións e
academias
(desculpas a Benedetti) para vir
coñecernos de cerca.
Todo eran vítores, aplausos, hurras e
saetas
ao transportarnos a ombros rematada a
faena.
Hoxe esgótase o estío e da
sobreexposición renegas
por fatigares insanias de paixón en
tempos de César
tremo de oírte elexíaca "Cerrar
podrá mis ojos la postrera..."
Po estarás feita, pero meu amor,
cambia de poema.
Ningún comentario:
Publicar un comentario